Dagje ruilen

Met wie zou jij een dag willen ruilen? Staat er op mijn theezakje. Daar hoef ik niet lang over na te denken; met Koningin Máxima; Zij in mijn laarzen en ik in de hare.

Ik begin met ongegeneerd nieuwsgierig neuzen achter de schermen van Huis Den Bosch. Beetje gluren en struinen door alle kamers. En omdat ik dan voor één dag ook haar maten heb, pas ik gelijk een paar hoeden, jurken en juwelen. En kijk hoe elegant ik loop op haar hoge hakken.

Máxima neemt mijn werk in de stal over. Mijn roze overall, laarzen en hooivork liggen klaar. Voor haar een dag zonder glitter, glamour en schijnwerpers en alleen een kast vol 2^e handskleren. Een dagje lucht en gewoon mee in het ritme van de boerderij. Geen roddelpers opzoek naar een smeuïg verhaal maar lekker zen tussen de koeien zonder oordeel of enig idee. Geen mensenmassa’s verstopt achter mobieltjes maar pinken die haar smakkend aanstaren.

De hele poespas aan etiquette, ceremonies en staatsbanketten, is totaal niet aan mij besteedt. Dus na één dag oranjefranje vol zwaaien, lachen en handen schudden, heb ik het helemaal gezien en wil ik graag weer terug.

Sorry Maxima, ik vond het heel leuk om even in uw schoenen te staan maar het keurslijf grijpt me naar de keel. Dan maar geen luxeleventje, vakantiehuisje in Griekenland en trouwens WimLex is totaal niet mijn type.

Eenmaal thuis, zitten mijn laarzen weer als gegoten en besef ik hoe vrij ik ben. Liever de strakke structuur van de boerderij dan de benauwde glazen kooi van het paleis. Heel blij dat onze kroonprins de toko niet moet overnemen en lekker zijn eigen weg kan gaan. Hier ben ik thuis, de trekker is mijn koets en de boer mijn prins.

Wat een inzicht, en dat alleen door een kopje thee.

Annemiek