De Druppel

Normaal gesproken hebben we tijdens het melken altijd wel wat te kletsen, maar nu zijn we stil. Om ons heen staan 14 koeien en alleen het zacht pulserende geluid van de melkmachine is hoorbaar.

Ik zie een druppel melk onderaan een speen bungelen. Puur natuur, het bruist van energie en zit barstensvol gezonde voedingsstoffen.

Gelukkig zijn de druppels die helemaal zichzelf mogen zijn en via de melktap onbewerkt en rauw gedronken worden.

De minder bedeelden krijgen een lift met de tankwagen richting de melkfabriek. Daar komen ze in een mallemolen, waar alle potentie eruit wordt geslingerd geperst en gepasteuriseerd. Met als eindresultaat een afgewaardeerde versie van het ooit zo talentvolle toppertje.

In het koelschap van de supermarkt vind je ‘Dagverse melk’ of ‘Lekker lang houdbaar’ met calcium, eiwitten en vetten. Ik vraag me af; Is “veilig” in elkaar geknutseld eten ook altijd gezond? Vullen we of voeden we onszelf met wat we naar binnen werken? Hoe onveilig is puur en onbewerkt? En hoe staat het eigenlijk met onze vrije keuze en eigen verantwoordelijkheid?

Er zijn mensen afgestudeerd in de gezondheidsvoordelen van rauwe melk zoals het voorkomen van eczeem, astma en allergieën en het positieve effect op je darmflora en immuunsysteem. Maar het mag niet genoemd en gepubliceerd worden, op straffe van hoge schadeclaims.

De anti rauwe melk beweging in Nederland gelooft in een ziekmakend monster, zaait angst, strooit met cijfers en maakt mensen monddood. De hoge kosten, van de extra controles die vanaf januari verplicht worden, zijn ergens nog wel recht te trekken.

Wij gaan stoppen met de melktap omdat wij het vertrouwen missen in het machtssysteem dat de normen bepaalt, controleert, onderzoekt en sancties oplegt. Dát is voor ons de druppel en dát maakt ons stil.

Wie weet bruisen we binnenkort weer van energie en nieuwe ideeën. Want als je iets loslaat komt er altijd weer iets nieuws. Maar voor nu is het,

Dag, verse rauwe melk, ik rouw van jou.

Annemiek