Droge stoep
Het is zaterdagavond en we zitten buiten met wijn, bier en een boek. Op tafel nootjes, kaas en pas geplukte aardbeien. We stinken van top tot teen naar muggenspray maar de hond aan onze voeten, vindt het helemaal prima.
We hebben gras los liggen. Gisteren gemaaid en vandaag geschud. Het was een gokje want er is regen voorspeld. Misschien dat er vannacht een paar sputters vallen met een klap onweer. Maandag gaan we harken en balen persen. Daarna mag het regenen, best veel en best lang.
Als ware weeramateurs kijken we naar wat de wind en wolken doen. De wind komt uit het zuiden, dan waait een bui bij ons meestal over. Laat het alsjeblieft zo zijn. Op de weerradar zien we rode vlekken in Limburg en foto’s van hagelstenen, als walnoten zo groot.
Een paar uur later liggen we in bed en komt zoonlief thuis. “Het gaat onweren, zal ik de stekkers eruit doen?” Het gerommel komt serieus dichtbij en een harde wind steekt op. Halverwege mijn schietgebedje dommel ik alweer in. De volgende ochtend kijk ik direct uit het raam. De stoep is droog. Gelukkig.
Ik schaam me een beetje. Op de schaal van persoonlijk drama en wereldproblematiek, stellen onze kleine boerderijbeslommeringen geen fluit voor.
