Toen wij net op de boerderij kwamen wonen, vond ik in een oude kast twee bordjes met de tekst ‘EIGEN WEG’ en ‘BETREDEN OP EIGEN RISICO’. Ik heb ze aan de muur geplakt en het woord ‘JE’ ervoor geschilderd.
Laten we zeggen dat we de afgelopen jaren op onze weg aardig wat hobbels en tegenwind hebben gehad. En daarin verschillen wij vast niet van vele andere boerengezinnen.
Elk boerenbedrijf probeert haar eigen route te bepalen, en stuit onderweg op steeds veranderende verkeers- en uitstootregels. Aan de kant van de weg staan belanghebbende berm-bemoeials. Banken, adviseurs, voerleveranciers, grote melkcoöperaties, kunstmesthandel, chemische- en farmaceutisch industrie. Allemaal met hun eigen ‘onafhankelijke’ routeplanner vol tips, adviezen, voorwaarden, eisen en aanbiedingen.
Met daarnaast wisselende weersomstandigheden, virus verspreidende muggen, loslopend wild en tal van meningen uit de media, is een het runnen van een boerderij een uitdagende roadtrip.
Ongeveer tien jaar geleden stonden wij met ons bedrijf tegen de vangrail; koeien ziek, niet drachtig, geen kalfjes dus geen melk. Wel heel veel rekeningen, wanhoop en stress. De ANWB had het behoorlijk druk met ons. Gelukkig ging het na juli 2015 beter, de melkproductie steeg en ons vertrouwen groeide. We kwamen voorzichtig in beweging.
Ondertussen werd er geroepen; ‘heel agrarisch Nederland rijdt te hard, elk bedrijf dat ten opzichte van juli 2015 harder is gaan rijden, krijgt een boete.
