Feestnummer

Terwijl carnaval vierend Nederland dit weekend de hals goed nat krijgt. Zit ik in de stal met een feestnummer dat niet wil drinken.

Normaal gesproken krijgen onze kalfjes, vlak na de geboorte, 3 liter warme biest met de fles. Wanneer ze de smaak goed te pakken hebben, verhuis ik ze zo snel mogelijk naar een groepshok. Daar kunnen ze gezellig samen aan de melkbar hangen, die drie keer per dag wordt bijgevuld met warme melk. Met tien spenen is er plek genoeg.

Nu hebben we een prachtig mooi zilvergrijs kalfje, dat wel dorst heeft, maar te eigenwijs is om te drinken. Zo klein en zoveel karakter, dat is een lastige combi.

Ik trek verschillende technieken uit de kast totdat het zweet me uitbreekt. Een mix van woede en wanhoop borrelt vanuit mijn buik omhoog. Een teken dat mijn geduld opraakt. Hoog tijd om wat anders te doen. Ik kom straks wel terug.

Na een dag aanmodderen, stel ik een vervroegde verhuizing naar het groepshok voor. Drinken doe je tenslotte samen.

Tijdens het eerste gezamenlijke drinkmoment, kijkt ze toe hoe de andere drie zonder pardon haar portie achterover gieten. De volgende ochtend heeft ze daar, zo te horen, heel veel spijt van. Ik vul de bar opnieuw vol met melk en bij het horen van het geslurp, weet ze niet hoe snel ze moet aanschuiven.

Dorst!!! Klinkt het nu vanuit de pinkenstal. Ik steek de waterslang in de waterbak van de pinken en doe de kraan open. Geen drup. Heeft het vannacht toch iets te hard gevroren. Sorry jongens en meisjes, even geduld aub.

Terwijl ik in de machinekamer de slang ontdooi, kijk ik nog even om het hoekje. Daar zie ik vier kwispelende kalverstaartjes. Hè hè gelukkig! Met een beetje verbeelding hoor ik de oude carnavalskraker. … En nu die staartjes de lucht in!

Annemiek