Kerstcadeau

“Ik ben er het komend jaar voor helemaal niemand”, zing ik keihard mee met een liedje van Veldhuis en Kemper. Het is december ’22 en ik zit op de trekker met de radio op standje oorverdovend. Ja, dat is precies wat ik wil. Ik wil een heel jaar lucht.

Opzoek naar een paar kleine kerstcadeautjes, stuit ik bij de kringloop op een dagboekje. Ik tel de bladzijdes, precies tweeënvijftig. Dit is geen toeval. Elke week één tekening of verhaaltje. Meer hoef ik het komende jaar niet te doen.

Thuis wikkel ik het in een mooi kerstpapiertje en leg het onder de versierde boom. Op Eerste Kerstdag pak ik het uit en schrijf op de eerste bladzijde dezelfde zin, die ik zo hard meezong. Het is misschien wel de meest asociale kerstgedachte die ik ooit heb gehad.

Ik zet een streep door mijn lijstjes en kap met vrijwilligerswerk en vergaderingen. Geen naadloze agenda of spagaat meer en mijn telefoon gaat op niet storen. Niet meer somber opstaan en ’s avonds ontevreden het bed weer in. Ik stop zelfs met mijn avondje Tai Chi en zeg “Nee” tegen mijn diëtiste. Stik er in, met je koolhydraten en je calorieën.

Feestjes en verjaardagen gaan wel door zonder mij. Geen last van FOMO (angst om iets te missen), maar stiekem zielsgelukkig met een dekentje en een boek op de bank.

En zo had ik dat jaar tijd voor mezelf, ons gezin en onze boerderij. Urenlang mijmeren tijdens het maaien. Alle tijd om mijn dagboek ramvol te schrijven en mijn wensen en dromen te tekenen. Maar het allerbelangrijkste ik had alle rust en tijd om de laatste maanden, weken en uren bij mijn vader te zijn.

Een dagboek van een paar euro en een jaar lucht, is het meest waardevolle kerstcadeau dat ik mezelf ooit heb gegeven.

Ik wens je warme feestdagen en een jaar met heel veel lucht. Lieve groeten Annemiek

Klik hier voor het liedje; ‘Met De Duiven Mee’, van Veldhuis en Kemper.