Knallen & Oogsten
Mijn mannen zijn aan het carbidschieten. Ze stoppen carbid en een scheutje water in een melkbus, sluiten het af met een bal, op het juiste moment een vlam erbij en dan schiet de bal met een enorme knal weg.
Het is pure scheikunde, waar je studiepunten voor zou moeten krijgen. Alles draait om de perfecte verhouding tussen melkbus, bal, carbid, water en tijd. De eerste poging is gelijk een succes. De bal schiet hoog de lucht in. Je voelt de enorme dreun en het geluid weerkaatst tegen het bos. Bal nummer twee waait met de wind mee op het dak van de stal. Die zijn we kwijt.
Na een half uurtje blauwbekken, vind ik het best. Ik zet binnen een kop thee en pak mijn dagboek. Ik heb zo mijn eigen manier om het jaar af te sluiten maar vind het lastig om de woorden te vinden. Onder het mom van; ‘teken het dan, als je het niet zeggen kan’, teken ik een boom.
