Lentekriebels

Tijdens de rondleiding op zaterdagochtend, splitsen we de groep in tweeën. Gerlof loopt met zijn clubje richting de koeien en ik start met de Kinder-KOE-keloertour bij de kalfjes.

Nadat we de kleintjes hebben uitgezwaaid, lopen we richting de pinkenstal. Rechts staan de tweedejaars. Hun studententijd zit er bijna op, groot genoeg om te laten zien wat ze waard zijn. De jonge dames zijn drachtig en geven binnenkort voor het eerst melk. De osjes Flip, Stip, Sjon en Sjoerd voorzien ons dit jaar van vlees.

Aan de overkant staan de eerstejaars. Daar gierden deze week de lentekriebels door het hok. Om tienerzwangerschappen te voorkomen, hebben we de jongens en meisjes uit elkaar gehaald. Vanaf nu mogen ze alleen kuis naar elkaar kijken en knipogen.

Vorig jaar was ik niet zo creatief met het bedenken van jongensnamen. Verder als Mats en Martin kwam ik niet, dus schakelde ik een hulplijn in. Rodney, moest het worden. Niet helemaal mijn keuze, maar goed, je moet niet overal een punt van maken.

Rodney en zijn halfbroer leken als twee druppels water op elkaar. Toen ze voor het eerst naar buiten stormden, zag ik geen verschil.

Was dat Rodney?

Nee, dat was Rodney nie.

Rodney-nie?

Ja! Rodney-nie, dat is een goeie naam!

En zo had ik per ongeluk zelf een naam bedacht, die ik nòg lelijker vond, Rodney en Rodney-nie. Ik heb me er bij neergelegd. Alleen het kleine rode stiertje is nog naamloos.

Wie wil me helpen met het bedenken van een mooie naam? vraag ik aan de kinderen. Graag eentje met de letter M, wat past bij Mats en Martin.

Ik weet er één!… Mees!

Dat is een mooie naam, zeg ik opgelucht. Ik krabbel Mees over zijn kop; Parkeer nog even je lentekriebels vriend, er wacht een zomer vol liefde op jou.

Annemiek