Lieve Emma,

Nou ja lieve.. eigenlijk vind ik je een vreselijke heks, een ZMOK oftewel een Zeer Moeilijk Opvoedbare Koe. Ik schrijf je deze brief omdat ik je beter wil begrijpen en waarderen.

Al jaren schrijf ik, in mijn dagboek, brieven aan mezelf om mijn eigen gebruiksaanwijzing helder te krijgen. Dat werkt, dus waarom dan niet een brief aan jou?

Je bent geboren en getogen op een wonderschone Drentse boerderij, die vanwege de fosfaatwet moest stoppen. Je had een hele bijzondere band met de boerin, je werd door haar vertroeteld en op handen gedragen.

Wij doen niet aan een voorkeursbehandeling want al onze medewerkers zijn gelijkwaardig. Je moest Cold turkey afkicken van jouw prinsessenstatus, naar één van de kudde. Een deuk in je ego. Ik vermoed dat je in het begin heimwee hebt gehad. Misschien is dat de reden van je nachtelijke expedities.

Late-night-snack

Je sloopt midden in de nacht de meterslange coniferen heg bij de buren. Een verzekeringsgevalletje en een mooie klus voor de plaatselijke hovenier. Het zal jaren duren voordat de heg weer helemaal is dichtgegroeid.

Slim als je bent kruip je ‘s ochtends, bij het horen van de quad, snel terug onder het draad en loop je, alsof je neus bloedt, keurig met de meute mee naar de melkstal.

Tijdens je laatste nachtelijke ontdekkingstocht over het erf, ontdek je wat brokjes onder de silo. Een lekkere ‘late-night-snack’. Jouw schouder raakt, misschien per ongeluk, de hendel en ineens regent het onbeperkt brok. Nu zijn al je vier magen van streek, als gevolg van een overdosis.

Ik bewonder jouw ondernemersgeest en eigenzinnigheid. Jij bent net als ik, niet zo’n kuddedier. Ik moet er soms ook echt even tussenuit. Dan vlucht ik weg van het erf, de sleur en de regelmaat, opzoek naar nieuwe prikkels en uitdaging. Eigenlijk begrijp ik je heel goed.

Zie je wel, het schrijven van een brief doet wonderen.

Liefs Annemiek