Lieve plek

Woensdag 11 september

Lieve plek

Stop 120 EKO-Holland boeren in een harmonica-bus en je hebt een kippenhok dat kakelt over koetjes, kalfjes en meer. We hebben een ledendag van onze melkcoöperatie. Er is herkenning en oprechte interesse en dat voelt warm.

We delen dezelfde passie en spreken dezelfde taal. Nou ja, ik hoor alle accenten die Nederland rijk is. Er wordt geknauwd en ingeslikt. Van zangerig West-Fries tot luidruchtig Brabants met een zachte G. Van plat Amsterdams tot bescheiden Twents.

Her en der gaan mobieltjes over. Allemaal 24/7 bereikbaar voor onze draaiende toko die we vanochtend vroeg achter ons hebben gelaten.

De spreker van de dag, actief lid van Extinction Rebellion, was ook vroeg op vandaag. Hij heeft zijn vrouw afgezet bij het Rijksmuseum en zit zelf met enige regelmaat graag op de A12. Bioboeren, laat je horen! Laat je zien! roept hij op in een prikkelend betoog.

Ik kijk om me heen en zie menig opgetrokken wenkbrauw. De meesten hier staan liever niet in de vecht- of demonstratiemodus. We focussen ons op ons eigen paradijs met een camping, belevingsboerderij, winkel of melktap. We creëren pareltjes met een positief verhaal.

Kan dat bij jou? vraagt een boerin uit het Westland. Een geldkistje zo open en bloot? Ik wil dat het kan, zeg ik. Ik wil dat mijn ErfGoed winkeltje een lieve plek is, waar niet alleen de melk, kaas en het vlees maar ook de mensen puur en eerlijk zijn.

Maar bij thuiskomst is mijn geldkistje leeg en de enveloppe met geld die op de koelkast zou liggen, is weg. Ik loop een rondje met ons hondje, boos en verdrietig. Niet vanwege het geld maar omdat één of andere droeftoeter mijn vertrouwen heeft beschaamd.

De volgende dag krijg ik twee appjes

Appje 1; De envelop ligt boven op de kast.

Appje 2; heb gisteren je geldkistje geplunderd om melk te tappen. wil je mij een tikkie sturen?

Ik haal opgelucht adem. Mijn lieve pure positieve plek, bestaat nog.

Annemiek