NEEE!!!

De dierenarts is er voor een periodiek bedrijfsbezoek. Zolang we niet helemaal zeker zijn of de MKZ echt is overgewaaid. Hebben we hem gevraagd de auto te parkeren op de parkeerplaats, in plaats van tussen de stallen. De laarzen worden gewisseld bij de werkeloze melktap.

Gerlof neemt hem mee voor een koud en mistig rondje over het erf. De pinken staan tevreden aan het hek te vreten en in de potstal liggen de koeien heerlijk zen te zijn. Binnen aan de warme koffie, nemen we het bedrijfsgezondheidsplan door.

Hebben jullie nog nieuwe inzichten waar jullie dit jaar op willen focussen? NEEE!!! roepen we allebei tegelijk. Hij schrikt van onze felle uitroep maar ziet dat we met grote ogen beteuterd uit het raam kijken naar de voorbij sjezende vuilniswagen. Te laat! alweer.

In december was ik de kliko’s ook al vergeten. Vorige week zette ik, heel tevreden met mezelf, de grijze jongens al vroeg aan de weg. Ondertussen de buren een beetje uitlachen dat zij te laat waren, in de volle overtuiging was ik nu eens een keertje ruim op tijd. Dat bleek. Ik was een week te vroeg.

Twee overvolle kliko’s scoren op de schaal van serieuze problemen natuurlijk extreem laag. Wat een luxe om je druk te maken over dit soort onnozele zaken.

Even weer terug naar ons gesprek met de dierenarts. We vertellen hem dat we over twee weken de eerste kalfjes verwachten en ze, net als vorig jaar, zo snel mogelijk gezellig in een groepshok zetten.

Ik heb er nu alweer zin. Beetje over het hek heen hangen en genieten van het spelende grut. En terwijl ik dan zo naar dat schouwspel kijk, vergeet ik alles wat zich afspeelt op het wereldtoneel of in het Haagse dramatheater. Alles waar ik ook heel hard NEEE!! tegen wil zeggen.

Annemiek