Ontknoping

Het is vrijdag en ik kom laat thuis van een gezellig avondje borrelen & bijkletsen met vriendinnen. Ik ben mijn eigen BOB, dus het was eigenlijk gewoon thee & tonic.

Er komt licht uit de stal en in de deuropening staat Gerlof te bellen. Dat is op dit tijdstip geen goed teken. Ik hoor flarden van het gesprek, … stuitligging….en de koe heeft het zwaar. Wanneer hij ophangt zegt hij; De dierenarts komt er zo aan, ik ben bang dat we te laat zijn. Je kunt niet veel doen, denk ik.

Dat laat ik me geen twee keer zeggen. Dus tandenpoetsen, pyjama aan en hallo bed. Net wanneer ik langzaam wegzak, hoor ik ver weg voetstappen op de trap. Annemiek?… wil je toch even helpen? Slaapdronken loop ik naar beneden en verwissel mijn pyjama voor mijn overall en laarzen.

In de potstal heeft Safiera het moeilijk, ze is moe van het persen. Het kleine ding ligt in een ongelukkige houding voor de uitgang en die wordt nu volledig geblokkeerd door een stevig gespierde arm die voelt, draait en duwt. Twee trekken aan een touw om haar in de benen te krijgen. En dit tafereel wordt bekoekeloerd door een grote kring ramptoeristen. Dat bevalt niet.

We lassen even een pauze in, zodat we allemaal op adem en bij zinnen kunnen komen. Heeft iemand nog een beter idee? Nee? dan gaan we het nog een keer proberen. En warempel, Safiera verschuift een beetje waardoor de Keltische knoop van kalverpootjes ontwart.

Twee achterpootjes komen naar buiten en de rest van het stoere stiertje komt er achteraan. Het ventje heeft het lastig, maar het lééft. Ik voel er nog één. Een minuut later volgt het tweede stiertje met een elegante voorwaartse duik.

Wat een prachtige ontknoping. Bedankt Viviènne, voor je daadkracht, deskundigheid en vrouwenpower.

Annemiek