Op kamers

Heel Nederland zit met smacht te wachten op het verlossende antwoord. Waar zal de tweede dochter van Wim-Lex en Max na de zomer gaan studeren? Kleine meisjes worden groot, tijd om op eigen benen te staan en uit te vliegen. Net als die van ons.

Onze prinsesjes gaan deze week op kamers. Ze zijn stap voor stap gegroeid naar meer vrijheid en zelfstandigheid. Ze hebben onderweg hun neus gestoten en zijn over grenzen gegaan. Aan ons om ze nu los te laten en dat vraagt om vertrouwen.

En dat werd deze week nog even beschaamd. Daar gingen ze, in galop over straat, dwars over een bietenveld waar de jonge tere bietenplantjes net boven de grond uit piepten. Weer terug in galop, een paar pootafdrukken achterlatend in het strak gemaaide bloementuingazonnetje. En hup, dwars door het draad van een paardenweide. Het liep, dankzij de buren, met een sisser af. Nee, dat schept niet het  gewenste vertrouwen voor de komende week.

Gelukkig hebben we een paar goede chaperons die elke dag genieten van het levende schilderij langs hun raam en voor het slapen geen schapen maar pinken tellen.

Omdat we niet zitten te wachten op tienerzwangerschappen schuift Floris, het stiertje, over een paar weken aan bij het vrouwelijk schoon. In de tussentijd loopt hij snuffelstage tussen de oudere dames. Hier en daar een beetje proefdraaien, want op een oude fiets moet je het leren.

In de zomer kan Floris helemaal los en is het vrijheid blijheid in de pinkenweide. Want het is wel de bedoeling dat onze aanstormende talenten volgend voorjaar hun eerste kalfje krijgen. Dan is het feesten en spelen voorbij en werken voor de kost.

Dag lieve meisjes, heel veel plezier. Aan het einde van het jaar halen we jullie weer op. En denk erom hè, wel drachtig worden!

Ik denk niet dat de drie A’s in huize van Oranje dezelfde boodschap meekrijgen.

Annemiek