Stormstress

Woensdag 28 Augustus

Stormstress

Kom op meisjes, naar binnen! De kalfjes kijken me schaapachtig aan. Nu al? Er lijkt geen vuiltje aan de lucht maar de radarbeelden op onze weer apps voorspellen noodweer over een uur.

Ik haal de waterwagen uit het land en vul hem tot de helft. Dit is voldoende voor de nacht. Meer tijd is er niet. De lucht kleurt in rap tempo donker.

Terwijl ik de waterwagen terugbreng, rollen de wolken dreigend door de lucht. Waanzinnig om te zien. Doorrijden. Geen tijd voor foto’s. Het is een ritje van ongeveer 5 minuten. Normaal gesproken, lekker ontspannen. Nu breekt het angstzweet me uit. Ik voel me kwetsbaar in m’n tuf-trekkertje, zo open en bloot in het veld.

Aangekomen bij het land waar de koeien vannacht staan, stap ik uit, doe het draad open en zie hoe de wolken snelheid maken. Instappen, gas geven, waterwagen loskoppelen, korte U-bocht, gas geven, uitstappen, draad dicht, instappen en wegwezen.

De wind steekt op en legt het gras plat. Takken vliegen door de lucht. Een witte muur van regen heeft de populieren van verderop al opgeslokt en komt recht op me af. Nog 200 meter en dan ben ik thuis.

Boven worden de luiken opengezet. Het regent in een horizontale witte waas. Het raampje rechts staat open, het linker portier mist, en achter me heb ik helemaal geen raam. Ik lees de tekst op de sticker naast het stuur. Handen aan het stuur en blik op oneindig.

In de verte flitst het en onder de eikenboom schuilt onze zoon. Ik parkeer de trekker met de achterkant naar de regen. Morgen zit ik op een natte stoel. Niet belangrijk. Uitstappen.

Weg daar onder die boom! en samen rennen we naar binnen. Tot op de draad nat, appen we Gerlof; wij zijn veilig!

Het noodweer zou toch over een uur pas komen?

Noodweer kijkt niet op een weerapp.

 

Annemiek

(foto storm Gerrit Wermink, dankjewel)