Vleugje Peer

Vleugje peer

De herfst ligt voor het oprapen. Het is één en al wildplukgeluk. Ik pluk een handvol herfstframbozen en prak ze met wat suiker op een cracker. In het land staan een paar grote parasolzwammen, die ik met een uitje en twee teentjes knoflook in de pan hak.

We houden de walnotenoogst scherp in de gaten. Vorig jaar was mevrouw eekhoorn ons te snel af. In rap tempo hamsterde ze haar hele wintervoorraad bij elkaar, onder het mom van; jij haalt eekhoorntjesbrood uit mijn bos, dan shop ik bij jou wat noten.

Onder de paardenkastanje ligt een mooie voorraad wilde kastanjes. We snijden 10 kastanjes in vieren. Stoppen ze in een fles water, drie dagen wachten en dan hebben we voor een jaarlang wasmiddel om onze overalls te wassen.

De herfst is gul maar ook gevaarlijk. Je mag wel een helm opzetten. De grote reuzen op het erf, laten trots en tevreden hun oogst vallen. De eikels vliegen ons om de oren en die komen best hard aan, want ze zijn groot dit jaar.

Onder de stoofperenboom, een oude dame van ruim 100 jaar, is het oppassen geblazen. Van grote hoogte mikt ze geniepig af en toe een peer en dat is niet tof.

Onze koeien zijn er dol op. ’s Ochtends wanneer ze naar het land lopen, pikken ze een peertje mee voor onderweg. Aan het einde van de dag, op weg naar de melkstal, gaan ze nog snel voor een tweede fruithap. Dat wordt melk met perensmaak.

Eind van de middag zet ik toch mijn helm even op, voor een ritje met de motor. Ik wip langs de winkel. Vanavond maak ik een pan rauwmelkse yoghurt en daarvoor gebruik ik een bekertje supermarktyoghurt.  Morgen ontbijten met zelfgemaakte yoghurt.

Ik hou van de herfst, ze smaakt naar meer èn een vleugje peer.

Annemiek