Voor de liefde

Als tienermeisje zag ik ze door school lopen, boeren. Ze zagen er eind jaren ‘80 allemaal hetzelfde uit; stretchbroek, T-shirt van Normaal, lang Jon Bon Jovi haar en om hun nek een plo-sjaal, vergeeld van het roken. Ik vond ze lomp, onverstaanbaar en inhoudsloos.

Nu ruim dertig jaar later, ben ik getrouwd met een boer en runnen we samen een biologische boerderij. Wat ging er mis?

Het is allemaal de schuld van de NS en de liefde. We stonden op een maandagochtend samen op het perron. Hij studeerde in Den Bosch en ik in Amsterdam. Een leuke jongen; goeie spijkerbroek, wit T-shirt, mooie kop met haar en vol idealen. Mijn vooroordelen over boeren, gooide ik overboord.

Kun jij niet een trein eerder nemen? vroeg mijn docente geërgerd. Nee, antwoorde ik, want dan mis ik de liefde van mijn leven, Vanaf toen mocht ik te laat komen, voor de liefde. Als tegenprestatie hield ik haar en klas op de hoogte van de ontwikkelingen. Dat sloot namelijk mooi aan op het vak; Omgaan met seksualiteit.

Nooit een koe gezien

Ik had nog nooit een koe van dichtbij gezien en wist niets over voeren, melken, schudden, maaien en harken. Duizenden vragen heb ik gesteld over het hoe, wat en waarom. De boerderij en ik, het was geen liefde op het eerste gezicht, maar langzaam heb ik haar omarmd.

De diversiteit en de dynamiek van de stad, is leuk voor een dag. Maar ècht thuiskomen doe ik hier, waar de natuur het voor het zeggen heeft. Het leven op de boerderij heeft alles in zich. Het is; leven en dood, adembenemend mooi en afschuwelijk lelijk. Het is een wonder tussen zaaien en oogsten. Het is rijkdom zonder geld en vrij zijn in een vast stramien.

De grootste uitdaging is om veerkrachtig in evenwicht te blijven, in weer en wind. Alles voor de liefde. De liefde voor elkaar, ons land, onze dieren en ons ErfGoed. Het is een ‘Kwestie van balans’. Is dat niet een liedje van Normaal?

Annemiek